het hoog sensitieve kind
Er lijkt in de huidige tijd een soort van tweesplitsing te ontstaan tussen de mensen. Je hebt de groep mensen die denken en handelen vanuit hun ego, en je hebt mensen die denken en handelen vanuit hun hart. Ik merk dat momenteel de balans over lijkt te slaan naar de hardheid van de mensen die denken en doen vanuit het ego, die leven vanuit hun hoofd. En naar mijn mening kan die balans weer worden hersteld door de kinderen die in de laatste 5 tot 10 jaar geboren zijn en die nu geboren worden. Want wat ik om me heen zie gebeuren is, dat er steeds meer hoog sensitieve kinderen worden geboren de afgelopen jaren.
Hoe herken je een hoog sensitief kind?
Hoog sensitief wil zeggen dat een kind (of volwassene) hoog gevoelig is. Prikkels komen heftiger binnen en het kind handelt vaker vanuit het hart. Het gevoel. De volgende lijst met kenmerken kan je helpen uit te zoeken of jou kind hoog sensitief is.
Hieronder volgen de kenmerken zoals Elaine Aron die noemt in haar boek 'Het hoogsensitieve kind', alsmede de kenmerken zoals LiHSK die hanteert naar aanleiding van vele ervaringsverhalen van ouders en leerkrachten. Deze kunnen worden gezien als een toevoeging of verduidelijking op de wetenschappelijk bepaalde kenmerken van Aron. ( deze lijst heb ik van de website van LiHSK)
Vaak gaat de hoog gevoeligheid van een kind samen met het zijn van een nieuwetijds kind. Wanneer je daar meer informatie over wilt hebben kun je het beste kijken op de pagina www. nieuwetijdskind.com Want wat een nieuwetijdskinds is, is niet makkelijk uit te leggen. het is haast niet te definiëren.
Waar het om gaat in termen van bewustzijn is dat we ons in een overgang bevinden van een leven waarin we zijn afgesneden van ons gevoel, ons hart, onze Ziel, naar een leven waarin we vanuit ons gevoel en in eenheid met elkaar leven. In vrede en harmonie naast elkaar leven. Een tijd waarin we met open harten leven. Een tijd waarin we respectvol omgaan met de natuur en alle levende wezens. Waarin we eerlijk zijn naar onszelf en anderen.
Wat heeft een hoog sensitief kind nodig?
Het kan ook zo zijn dat je deze kenmerken niet alleen bij je kind herkent, maar ook bij jezelf of bij je partner. Wanneer dit het geval is, is het makkelijker om je hoog sensitieve kind op te voeden omdat je bij jezelf na kunt gaan wat je nodig hebt. Dit is dan ook vaak wat je kind nodig heeft. Maar Wanneer dit niet het geval is, kan het best lastig zijn om je hoog sensitieve kind te geven wat het nodig heeft. Op de eerste plaats heeft ieder kind hetzelfde nodig. Namelijk liefde, bescherming en vertrouwen. Een hoog sensitief kind kan daar echter heftiger naar verlangen dan een ander, en wil deze liefde vaker bevestigd zien of uitgesproken horen. Verder kan ieder kind zo verschillend zijn, dat je het beste aan het kind zelf kan vragen wat het nodig heeft. Een hoog sensitief kind kan dit (vanaf een bepaalde leeftijd) erg goed aangeven. Verder is het van belang dat je heel goed observeert. Door te kijken naar je kind kun je zien wat je kind nodig heeft in opvoeding en behoeften. (deze manier van bij kinderen met een gewone sensitiviteit)
Het belangrijkste is dat je je kind de opvoeding geeft die hij nodig heeft, en niet zoals jij het graag zou willen.
Wat vaak richtpunten kunnen zijn:
- Heb geduld
- een zachte correctie heeft meer effect dan straf (straf vooral niet te vaak want het kind wordt daar of bang van, of het heeft geen effect meer)
- Zorg voor voldoende rust voor het kind (deze kinderen nemen veel meer prikkels uit hun omgeving op dan anderen, ze zien, horen en voelen alles om hen heen. Deze prikkels moeten de kans krijgen om verwerkt te worden, omdat het kind anders overspoeld wordt door deze prikkels)
- Veel van deze kinderen hebben behoefte aan afzondering wanneer zij zich in een drukke situatie bevinden. Gun hen deze afzondering en dwing hen niet om deel uit te maken van de hectiek wanneer ze zelf aangeven dat zij dit niet willen. Het kan te overweldigend voor hen zijn.
- Ben eerlijk naar je kind toe. Deze kinderen voelen feilloos aan wanneer hen de waarheid wordt gezegd en wanneer iets een leugen is. Oneerlijkheid (hoe goedbedoeld ook) wordt gevoeld als verraad en dat creëert wantrouwen. Ik doel hier natuurlijk niet op het sinterklaasfeest! Dit is een witte leugen die zo veel plezier brengt naar het kind toe dat deze het maar al te graag wil geloven. Ontzeg dit mooie feest het kind niet.
- Sta open voor vragen. Een hoog sensitief kind stelt over het algemeen heel veel vragen. Dit kan soms erg vermoeiend zijn voor de ouders, maar voor het kind is het belangrijk om antwoord op deze vragen te krijgen.
- Zorg voor het behoud van de fantasie van het kind. Fantasie is iets prachtigs. Niet alleen geeft het het kind de mogelijkheid om zich terug te trekken in de eigen beleefwereld en te ontspannen, het zorgt ook voor het ontwikkelen van creativiteit in doen en laten en in het vinden van oplossingen.
- Zorg dat het kind in contact blijft met de natuur. Een kind kan vaak niet zo goed aarden. Waar ze dit wel doen op een natuurlijk manier is door in de natuur bezig te zijn. Dit kan door wandelingen in het bos, spelen en werken in de tuin etc. lekker wroeten in de grond is voor veel mensen een ideale manier om te aarden.
mijn eigen ervaring
Ikzelf heb het voorrecht om twee hoog sensitieve kinderen te hebben. Allebei op een heel andere manier. En dus hebben ze ook allebei een heel andere opvoeding nodig. Luuk, mijn oudste van bijna 5 is het minste geaard. Hij pikt iedere prikkel in zijn omgeving op. Hierdoor ziet en voelt hij zo veel dat dit aan de ene kant heel positief kan zijn, maar soms ook te veel van het goede. En in dat opzicht moet ik hem een beetje beschermen. Zo waren we het afgelopen jaar op een feestje waar veel kinderen en grote mensen waren waar hij er een hoop niet van kende. Op een gegeven moment waren we Luuk kwijt. Toe ik naar hem op zoek ging, vond ik hem achter de bank, waar hij een klein plekje voor zichzelf had gemaakt waar hij zich af kon sluiten van alle drukte en de rust kon vinden die hij nodig had. Hij zat daar heerlijk in zijn eentje te spelen met een autootje. Wanneer hij deze mogelijkheid niet gehad had, zou hij de emoties en de drukte van de anderen over hebben genomen en daardoor zelf heel druk zijn geworden en vervelend omdat hij niet snapt dat dit niet van hem komt. Hij pikt ook de gevoelens en emoties van anderen op, waardoor hij bv. heel stoer doet ineens (terwijl hij alles behalve een alfa mannetje is) maar ook heel verdrietig kan worden of boos terwijl hij niet weet waarom hij zich zo voelt.
Luuk is zeer pienter en zeer goed bespraakt. Hij blijft maar vragen stellen over de meest uiteenlopende onderwerpen (gelukkig ben ik juf in hart en nieren en geef ik nog steeds graag overal zo goed mogelijk antwoord op) Natuurlijk is slim zijn fijn, maar wanneer dit zoals bij Luuk, gepaard gaat met een enorm perfectionisme en een pittige faalangst, wordt het voor het kind meer een last. Hij stelt enorme hoge eisen aan zichzelf die niet passen bij zijn leeftijd en bij zijn motoriek. Wanneer je hem vraagt om een poppetje te tekenen, denkt hij aan details als de wimpers, moedervlekken en de meest kleine details. Hij raakt dan gefrustreerd omdat hij ook wel weet dat hij het nooit zo op papier kan krijgen als hij zou willen. Hij wordt boos op zichzelf en probeert het het liefste dan maar helemaal niet meer. Luuk houdt van de natuur en van dieren. Daarom neem ik hem regelmatig mee naar de dieren van de zorgboerderij waar ik vrijwilligerswerk doe. Hij vindt het geweldig om hier mee te helpen. Daarnaast gaan we regelmatig wandelen in het bos. Ook dit vind hij heerlijk (hij speelt sowieso het liefste buiten) en ook daar stelt hij de ene na de andere vraag. Hij voelt ook veel sterker mee met het leed van anderen. Zo was hij compleet in tranen toen op de zorgboerderij een vogeltje dood was gegaan. En daar kwamen de vragen over dood gaan tussen de tranen door. In dat geval moest ik zorgen dat er ruimte mocht zijn voor zijn verdriet en dat ik zo goed mogelijk antwoord op zijn o zo zware levensvragen.
Mijn zoontje voelt en ziet dingen die wij vaak niet kunnen zien en voelen op paranormaal gebied. Wanneer dit het geval is bij je kind, is het van belang dat hij of zij hier zo goed mogelijk bij wordt begeleid. Dit kan bij een energetisch behandelaar of paranormaal therapeut. Hierin is als ouder vooral belangrijk dat je er niet vreemd over doet. Zeg niet dat het niet kan en laat dus je eventuele eigen angst niet overheersen. Het kind moet niet het gevoel krijgen dat hij niet normaal is.
En dan hebben we Sanne. Mijn dochtertje van 3 en een half. Ook zij is zeer gevoelig en ziet, voelt en hoort meer dan wij. En ook zij wordt daarin begeleid. Maar het grote verschil tussen haar en haar broer, is dat zij veel beter met haar voeten op de grond staat. Zij is juist overtuigd van haar eigen persoon en zal dat gebruiken om ieder ander van hetzelfde te overtuigen. (als je niet oppast wikkelt ze je zo om dat kleine pinkje van haar) Omdat ze zoveel sterker in zichzelf staat, heeft ze het veel minder nodig om de natuur op te zoeken. Wel heeft ze heel veel behoefte aan aanhankelijkheid. Ze knuffelt graag en kan iemand erg heftig missen. En ook zij is erg wijs voor haar leeftijd. Toch kan Sanne zich makkelijker overgeven aan het kind zijn. Ze is natuurlijk wat jonger dan Luuk, dus het is nog afwachten hoe zij zich gaat ontwikkelen wanneer ze voortaan naar school mag en dus de hele dag in andermans energieën zit. Je ziet dat ik over Sanne veel minder te schrijven heb, maar dat komt niet omdat ik minder om haar zou geven ofzo. Ik houd van allebei mijn kinderen zielsveel. Sanne is gewoon een heel ander persoontje dan haar broer en ze is jonger dus minder in ontwikkeling qua persoon. Ze heeft minder begeleiding nodig dan Luuk maar zeker net zoveel liefde en net zo veel, zo niet nog meer, duidelijkheid en consequentheid. Ze vragen beide erg veel aandacht en moeten dus leren om om te gaan met uitgestelde aandacht. Te veel van het goede is nooit goed. Ook moeten ze nog leren om op een positieve manier om aandacht te vragen.
Dat wat ik zie bij mijn kinderen zie ik terug bij mezelf. (ook ik ben hoog sensitief) Dat maakt het voor mij makkelijker, maar het doet me ook extra beseffen dat hoog sensitiviteit niet altijd als een gave voelt. Maar ook wel degelijk een last kan betekenen. Het brengt een verantwoordelijkheid met zich mee, heel veel zelfbewustheid en het is extra oppassen dat je niet in de energie van anderen gaat zitten. Ik heb heel wat moeite gehad om uit te vogelen waarom ik zo anders was dan de rest en dit te accepteren in liefde voor mezelf. (ik ben goed zoals ik ben want ik ben een goed persoon) Het voordeel is, dat mijn kinderen deze weg niet alleen hoeven te gaan. Zij hoeven het wiel niet opnieuw uit te vinden maar kunnen mijn kennis en ervaring gebruiken om zich ten volle te ontplooien. En dat geldt voor iedere ouder... Gebruik je eigen ervaring om het pad van je kinderen wat makkelijker te maken. (bedenk wel dat er ook dingen zijn die ze zelf zullen moeten uitvogelen. Je kunt niet ieder hobbeltje in de weg effenen. Ze moeten zelf ontdekken)
Kinderen, de spiegel van jouw ziel
Wanneer je eenmaal kinderen hebt, hou je zielsveel van ze, maar natuurlijk heb je er ook dagen bij zitten, dat je ze het liefste achter het behang wilt plakken. Dat ze het bloed onder je nagels vandaan halen. Je irriteert je aan bepaalde karaktertrekjes van hen, stoort je soms aan hun gedrag. En dat is heel normaal. Zeker als je je bedenkt, dat jouw kinderen een spiegel vormen naar jouw ziel. Ze laten je niet alleen de onhebbelijkheden en de leerpunten van zichzelf zien. maar ook zeker die van jezelf. Zo weerspiegelen ze je eigen perfectionisme of de angst om fouten te maken. En omdat ze kind zijn, zal de karaktertrek uitvergroot worden zodat hij extra duidelijk is. Daar waar je zelf van binnen boos wordt wanneer iets niet lukt zoals jij het wilt, daar zal je kind Deze woede en frustratie tonen naar de buitenwereld. Naar jou. Dit kun je gebruiken. Het zijn dingen waar je kind aan zal moeten werken om te zorgen dat deze karaktertrekken in balans blijven en niet de overhand nemen op het totale persoontje dat hij of zij is. Daar kun je als ouder natuurlijk goed bij helpen. bijvoorbeeld om te oefenen met wat je doet wanneer iets niet lukt. Daarin kun je je eigen ervaringen met dit gedrag gebruiken om je kind te helpen. Maar vergis je niet. Je eigen kind kan ook jou helpen bij de omgang met je eigen gedragingen. Ze laten jou als ouder zien, waar je sterke en je zwakke punten liggen. Dit moet je niet negeren. Stel je niet hoger op als je kind als het om dit soort dingen gaat, maar gebruik het om van elkaar te kunnen leren. Je kind leert van jou, en jij leert van je kind.
Denk nu eens aan je humeur. Ook deze zie je weerspiegeld in je kinderen. Wanneer je zelf humeurig bent omdat je moe bent of stress hebt, ben je licht ontvlambaar. Je hebt een korter lontje en je kunt minder hebben. Maar juist op die momenten zal je merken dat je kinderen onhandelbaar zijn. Ze gaan jengelen of zeuren, maken sneller ruzie en doen dingen die ze van jou niet mogen. Kortom, ze doen alles wat jou triggert om te ontploffen. Dit doen je kinderen echt niet om je te klieren. Ze willen echt niet dat je boos wordt. Wat er gebeurt is dat je kinderen jou energie oppikken. Ze voelen dat je gespannen bent en nemen dat gevoel automatisch van je over. Kinderen staan van nature open voor hun omgeving en dus ook voor de gemoedstoestand van de mensen om hen heen. (je hebt allemaal wel eens meegemaakt dat je ergens naar toe ging waar veel drukte heerste en je eigen kind ook ineens heel druk werd. Dat je kind bij een vriendje ging spelen die heel graag stoer doet, en dat jouw kind ook ineens heel stoer moest doen. Of dat je op een feestje bent waar een gespannen sfeer hangt, en je kind zich ineens afsluit en afzondert. ) En omdat ze zich veilig voelen in hun gezin en bij hun familie, zal de band en dus de openheid nog sterker zijn, waardoor je elkaar nog sneller kunt beïnvloeden met elkaars humeur. Dit kan natuurlijk soms wat lastig zijn, maar je kunt het ook zien als een compliment. Wanneer je kind zich niet veilig bij je zal voelen, zal hij of zij zich meer afsluiten. En zeg nou eerlijk, dat is toch zeker ook niet wat we willen.
Deze kennis kun je ook weer gebruiken om de situatie te veranderen zodra je je er bewust van bent. Wanneer je kinderen ineens heel vervelend gaan doen, ga dan eerst eens bij jezelf na hoe jij je op dat moment voelt en waarom je je zo voelt. Zodra je dat weet, kun je het gevoel vaak van je af zetten. Je kunt je je vanbinnen rustiger maken en juist op een hele rustige manier naar je kinderen toe reageren. Op deze manier doorbreek je de negatieve cirkel en zet je deze om in een positieve cirkel. Want wanneer jij je lekker voelt en rust uitstraalt, zullen je kinderen zich ook veel meer ontspannen voelen en dus makkelijker in de omgang zijn. Natuurlijk vergt dit enige oefening maar zeg nu zelf. We zijn hier op aarde om te leren, en we kunnen elke dag iets bijleren. Ook van onze kinderen.
Ik heb nu gesproken over de leerpunten die aan het licht komen door je kinderen, maar vergeet niet dat dit ook voor de positieve punten geldt. En dat is iets wat veel ouders vaak vergeten. Je kunt enorm trots zijn op je kind. Op hoe hij of zij zich gedraagt en wat hij of zij kan. Maar zie daarin ook jezelf terug. Een kind gedraagt zich goed, omdat jij als ouder je stinkende best doet om een goede ouder te zijn en je kinderen een goede opvoeding te geven. Je kan trots en blij zijn met het karakter van je kind, maar veel van deze karaktertrekken kun je ook in jezelf terug vinden.
Dus wanneer je weer eens vol trots naar je kinderen kijkt, geef jezelf dan ook eens de credits die je verdient en kijk een vol trots naar jezelf. Je bent een goed mens die zijn best doet om goed te doen voor je gezin en je omgeving.
(mijn twee lieve kinderen die me terug laten zien dat ik alles doe wat ik kan om een goede moeder te zijn)
Genieten met de kinderen
Iedereen die het voorrecht heeft om moeder te worden weet het... Een kind verandert je leven en je kijk op het leven. Je moet je leven anders inrichten en richten naar je kinderen, een hoop organisatie en flink wennen in het begin. En toch kun je je na die eerste uren samen al niet meer voorstellen dat je kind er niet was. Vanaf dat moment heb je een missie. Jou kind alle liefde en warmte geven die je in je hebt, veiligheid bieden en hem of haar dat geven wat hij of zij nodig heeft. Een goede opvoeding. Maar hoe doe je dat? kan je dat wel? wat als ik het fout doe? of als ik het niet weet? Ook dat heeft iedere moeder wel eens meegemaakt. De onzekerheid of je het wel goed doet. Want de verantwoordelijkheid die je hebt is groter dat welke verantwoordelijkheid dan ook die je ooit in je leven bent aangegaan.
Soms lijken de uren voorbij te kruipen als je kinderen, als ware spiegels, het bloed onder je nagels vandaan halen en je ze het liefste achter het behang wilt plakken. Maar meestal vliegt de tijd en sta je iedere keer weer verbaast en trots te kijken wat ze nu weer geleerd hebben en zich ontwikkelen tot hun eigen ik.
Soms is het even zo druk en hectisch, dat we vergeten om toch vooral te genieten. Genieten samen met onze kinderen. Weer even een beetje kind te zijn. Samen door de straat huppelen, spannende verhalen te verzinnen in de bossen. Lekker van een heuvel afrennen, samen dansen op K3, samen koken, tekenen of knutselen, kappertje spelen en ga zo maar door. Gewoon even deel uitmaken van de wereld van je kinderen. Kinderen vinden dit zelf ook vaak de mooiste momenten die er zijn. Het verankert de band die je met je kinderen hebt nog dieper, en zeg nou zelf... Wat is er fijner dan even in plezier terug te gaan naar de onbezorgdheid en je zorgen over financiën of over wat anderen van je zullen vinden, gewoon even lekker aan de kant te kunnen zetten. En het mooie is, dit soort genieten hoeft helemaal geen geld te kosten. het kost je alleen een beetje aandacht voor je kinderen en soms het opzij zetten van je gene tegenover je medemens.
Ook ik heb dit moeten leren. Maar ik heb het geluk dat ik een man heb die zelf altijd een beetje kind is gebleven en er absoluut geen probleem van maakt om gek te doen. Ik had daar in het begin wat meer moeite mee om het innerlijk kind in mij weer te vinden. Maar als je eenmaal over die drempel heen stapt, is het een heerlijk bevrijdend gevoel. En zeg nu zelf.. Als jij een vader of een moeder met zijn of haar kinderen gek ziet doen... denk je dan : Die is gek! of denk je dan... Wow! die hebben het leuk samen! soms zelfs met een vleugje jaloezie omdat die persoon het wel durft.
Ik ben een tijd geleden met mijn gezin naar de Efteling geweest. De plek bij uitstek om weer even kind te zijn. Natuurlijk hebben we heel het sprookjesbos, de trein en de oude fordjes gehad maar mijn man en ik wilde ook heel graag even samen ergens in. De kindjes konden blijven wachten bij opa en oma terwijl wij even in het schip gingen. Op het hoogste punt aanbeland begon mijn man heel overdreven en kei hard met zijn handen in de lucht te gillen. Eerst kon ik alleen maar lachen maar al snel begon ik met hem mee te doen. En het mooie was dat ik niet de enige was. Meer dan de helft van de mensen in het schip gingen hetzelfde doen, waardoor het een wedstrijdje werd wie het mafste en het hardste kon gillen. De ene helft tegen de andere helft. Heerlijk toch! Dat was het moment waarop ik dacht. Dit moet ik vaker doen. Samen met mijn gezin. Samen met mijn kinderen. En dat doen we dan ook. En het maakt me helemaal niet meer uit wat andere mensen daar van denken. Als wij maar plezier hebben.
Dus lieve mensen. Volg je hart en je kinderen en haal h et kind in jezelf eens wat vaker naar boven. Maar bovenal.... GENIET!!!! van en met je kinderen, van je gezin.
Kappertje spelen op een druilerige dag. Hier mijn man en kinderen met het fantastische resultaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten